Giżycko

Współrzędne geograficzne: szerokość: 54°02′17″N, długość: 21°45′51″E
Wysokość nad poziomem morza: 120 m
Miasto zajmuje obszar 13,87 km2 (ostatnie dane 2002r.)

Giżycko jest położone w centralnej części Pojezierza Mazurskiego w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Dzieje Giżycka zaczynają się w XIV wieku gdy w 1340 roku Krzyżacy wznieśli zamek zlokalizowany na strategicznym przesmyku między jeziorami Niegocin i Kisajno. Zamek otrzymał nazwę Lötzen.
W czasie antykrzyżackiego powstania, w okolicach zamku działała partyzantka chłopska. Zamek został w 1455 zdobyty i zburzony przez Polaków.
Po wojnie trzynastoletniej (1454-1466), terytorium to jako lenno wcielono do Polski, a zamek odbudowano.
Od poł. XV wieku przy zamku zaczęło powstawać osiedle (Nowa Wieś), które 15 maja w 1612 r. otrzymało prawa miejskie. Miasto otrzymało nazwę od zamku – Lötzen (Lec) i przez wieki nosiło tę nazwę.

Dynamiczny rozwój miasta nastąpił od drugiej połowy XIX wieku. W latach 1843-51 roboty publiczne przy budowie twierdzy były zakrojone na szeroką skalę. Obiekt nazwano imieniem pruskiego generała i ministra wojny von Boyena.

Po drugiej wojnie światowej, miasto nosiło starą nazwę Lec, wkrótce jednak zaczęto używać nazwy Łoczany. Później przyjęto nazwę Łuczany. 4 marca 1946 Komisja Ustalania Nazw Miejscowości ustaliła na cześć Gustawa Gizewiusza (Giżyckiego) dla miasta nazwę Giżycko.

Pod koniec XIX wieku doceniono walory turystyczne Giżycka. Szczególnym zainteresowaniem cieszyło się miasto w latach międzywojennych stało się wówczas modnym kurortem nad jeziorami.

Powstały wówczas hotele, pensjonaty, kawiarnie i restauracje. Zbudowano elegancką przystań jachtową i pływalnię nad Niegocinem. Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, to jedyny kandydat Polski w międzynarodowym konkursie szwajcarskiej fundacji New7Wonders na 7 Nowych Cudów Natury, który dostał się do finału, a następnie do grona 14. najpiękniejszych miejsc na świecie.

Pod względem administracyjnym położone jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na północny-wschód od Olsztyna. Miasto jest siedzibą powiatu giżyckiego oraz gminy wiejskiej Giżycko. Do 1975 miasto administracyjnie należało do województwa olsztyńskiego, a po zmianach w podziale administracyjnym miasto przyłączono do województwa suwalskiego.

Miasto leży nad jeziorami Niegocin, Kisajno (południowa część kompleksu Mamr), Tajty i Wojsak. Niegocin i Kisajno (przez zatokę Tracz) połączone są Kanałem Giżyckim (Łuczańskim), a Niegocin łączy się Kanałem Niegocińskim z jeziorem Tajty i dalej kanałem Piękna Góra z Kisajnem. Część miasta położona jest na tzw. Wyspie Giżyckiej, przesmyku z każdej strony otoczonego jeziorami i kanałami.

Okolice Giżycka mają największą w Polsce liczbę jezior, ich udział w ogólnej powierzchni terenu wynosi 11,89% (23 986,6 ha). W najbliższej okolicy Giżycka znajdują się jeziora: Wilkasy, Boczne, Niałk, Grajewko, Rudzkie, Dobskie, Dejguny, Kąpskie, Upałckie Duże, Upałckie Małe, Tryd, Skarż Wielki, Kruklin.

JEZIORO KISAJNO

Jezioro o rozwiniętej linii brzegowej, urozmaiconej półwyspami i zatokami oraz 18 wyspami (powierzchnia wysp wynosi 122,9 ha), które są ścisłym rezerwatem ptactwa wodnego. Roślinność wodna obfita. Oczerety występują prawie u wszystkich brzegów.
Brzegi przeważnie niskie i płaskie, tylko od południa i w części środkowo zachodniej miejscami strome i wysokie. Sąsiednie gminy: Kruklanki, Pozezdrze, Miłki, Ryn, Wydminy, Kętrzyn, Węgorzewo i Giżycko.

Powierzchnia jeziora: 1896ha
Maksymalna głębokość: 25.0 m
Średnia głębokość: 8.4m
Długość linii brzegowej: 50100 m
Ryby występujące w jeziorze: leszcz, lin, płoć, szczupak, węgorz

JEZIORO NIEGOCIN

Jezioro morenowe w Krainie Wielkich Jezior.
Zbiornik o mało rozwiniętej linii brzegowej i bardzo urozmaiconej rzeźbie dna, z wieloma głęboczkami i płyciznami śródjeziornymi oraz trzema małymi wyspami (3.90ha).
Brzegi jeziora przeważnie niskie i płaskie. Otoczenie mało urozmaicone, przeważają pola i łąki.

Powierzchnia: 26.04 km2
Maksymalna głębokość: 39.7 m
Średnia głębokość: 9.9 m
Długość linii brzegowej: 35400 m
Ryby występujące w jeziorze: leszcz, płoć, sandacz, szczupak, węgorz